چرا خداوند نماز شب را بر پیامبر واجب کرد؟

چرا خداوند نماز شب را بر پیامبر واجب کرده است؟ آیا پیامبر عبد خوبی نبوده است و این دستور برای پاک شدن گناهانش آمده است؟؟؟ یا چون عبد خوبی است خداوند برایش تکلیف بیشتری قرار داده است؟
چون پیامبر عبد خوبی بوده است و خداوند خوبی او را می خواهد؛ حتی خوبی جسمی او را. پس فرموده است که شب را زیاد نخواب. آیه ی قرآن: ما شب را برای آرامش شما قرار دادیم. یک مقدار از شب برای استراحت و خواب است.

بیداری در سحر برای انسان یک حالت جسمی پر از فرح و آرامش را ایجاد می کند. نماز شب برای این نیست که کسی گناه کند و بگویند برای پاک کردن گناهان نماز شب بخوان؛ نماز شب غذای روح است.
در سحر خیلی اتفاقات مبارکی می افتد. روی سحر بسیار تأکید شده است. لازم نیست حتماً نماز و قرآن خوانده شود. در هنگام سحر بیدار باشد. تا کمی بعد از نماز صبح که هوا روشن می شود. که بین الطلوعین را هم درک کرده باشد.
عبادت سحر، یک مقام های دیگری را برای انسان می آورد : و مِن الّیل فتهجّد به نافلة لّك عسى أن یبعثك ربّك مقاماً مّحموداً... تهجد در سحر، انسان را به یک مقامی مبعوث می کند که خداوند این مقام را حمد و ستایش می کند؛ بنده اش را تحسین می کند.
قدم اول در سحر بیدار بودن است. تهجد قدم دوم است.
در تحقیقی که روی کسانی که شغل های شیفت شب و شب کاری داشتند انجام شد، دیدند این افراد دستگاه گوارششان خیلی بهتر از سایرین کار می کند.
اکسیژن هوای سحر خیلی بیشتر از مواقع غیر از آن است. پاک ترین ساعات روز، در هنگام بین الطلوعین است. تمام آلودگی در این زمان از بین رفته است. آلوده ترین ساعات، نزدیک غروب است. منظور از این آلودگی، هم جسمی است و هم روحی. از نظر جسمی، منظور وجود عناصر آلوده کننده در هوا می باشد و از نظر روحی، یعنی اینکه شیطان وسوسه می کند . در روایت داریم: نزدیک غروب خیلی مراقب خودتان باشید! نزدیک غروب لشکرهای شیاطین از آسمان بر شما فرود می آیند.
در بین الطلوعین، شیطان بی رمق است. نسیم بین الطلوعین، روح بخش است.
اثرات غیر فیزیکی سحر: ساعات پر ترافیک فساد نزدیک غروب است. انسان هایی که منشأ فساد هستند، در هنگام سحر در خواب هستند! بنابر این فضا نورانیت لازم برای ارتباط با خدا را دارد؛ کدر نیست.
مکان و زمان در ارتباط با خدا تأثیر دارد. فضا ممکن است ارتباط با خدا را کدر کند. کسانی که در هنگام سحر بیدارند، بیشتر از کسانی که در طول روز بیدارند، اهل نور هستند. بنابر این فضا نورانی تر است. دلایل تأکید اهل بیت بر سحر همین هاست.

در سحر چیزهایی به انسان می دهند که در بقیه ی اوقات نمی دهند. چون انسان در یک زمان غیر مترقبه آمده است. از مهمترین چیزهایی که در سحر می دهند این است که انسان در سحر نسبت به خودی خودش آگاه می شود. در ایام غیر سحر، بیشتر توجه به خدا، برای طلب حاجت هاست. ولی در سحر، اول توجهت به خودت است. آنقدر نقص در خودت می بینی که صحبت با خدا بیشتر می رود به سمت رفع نقص ها، نه طلب حاجت و اضافه کردن امکانات. مناجات های اثر، یک تأثیرات دیگری دارد. چیزهایی که خداوند در سحر به انسان می دهد، در بقیه  ی اوقات نمی دهد. از نظر تأثیر سحر بر زندگی مادی هم نکات زیادی ذکر شده است.  

در روایت داریم کسی که نمازش را وقتی بخواند که لبه ی خورشید بالا آمده باشد، از روزی آن روز خودش را محروم کرده است. همچنین در روایات داریم که اگر کسی از صبح تا شب بدنبال روزی اش بدود، آنقدر برکت ندارد که بین الطلوعین را بیدار بماند.
در نهج البلاغه، امیرالمومنین (ع) در خطاب به خورشید می فرماید: ای خورشید! شاهد باش که هیچ گاه در نیامدی که علی را در خواب ببینی

منبع:

http://www.funsara.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: